من معمولا از آدمایی که باهاشون آشنا میشم بعدا درباره‌ی اولین برخوردمون سوال میکنم مثلا میپرسم اولین باری که منو دیدی چه فکر و احساسی در موردم داشتی؟
جوابایی که میگیرم برام خیلی جذابن و بیشترین جوابی که میگیرم اینه که دوست داشتنت خیلی سخت به نظر می‌رسید، من میفهمم و کاملا اینو قبول دارم دلیلشم همون 2رو بودنمه، میتونم برای بار اول هر کدومشونو برای بودن انتخاب کنم بسته به شرایط و آدماش، اما ترجیح میدم اون روی خشک و سرد و مغرورمو در بر خورد اول به نمایش بزارم ما درونگرا ها آدمای راز آلودی هستیم کسی که بتونه همه‌ی اونارو تحمل کنه و جا نزنه لیاقت روی دیگه رو هم خواهد داشت، پس دوستی‌های من خیلی محدود اما عمیقن اگه از دیده رفتن نبود دوستای واقعی‌‌‌ای داشتم اما حیف...
حالا خوشحال میشم اگه احساس و افکار خودتونو بعد از اولین دلنوشته‌‌‌ای که از من خوندید برام بنویسید